Instandhouding van infrastructuur en groeiende behoefte aan onderhoud en beheer (asset management) zet het belang van investeren in ingenieurskennis terug op de kaart. Mogelijk aangezwengeld door de problematiek rondom de Merwedebrug en een tikje overhaaste ministeriële brief om in de A27 maar goedkope, onderhoudsarme bruggen in beton te bouwen, klinkt de roep om ingenieurskennis luider.

Rijkswaterstaat maakte onlangs bekend weer een ontwerpafdeling in te richten, omdat toch wel kennis was weggelekt wat weer nadelig uitpakt als een professioneel opdrachtgever in gesprek wil blijven met aannemende marktpartijen.

Door zelf weer ervaring op te doen met ontwerpen denkt Rijkswaterstaat de ontwerpvoorstellen van de markt ook beter op waarde te kunnen schatten. Derhalve zal weer worden geïnvesteerd in vakmanschap, te beginnen met een intern aan te werven vaste kern van 20 fte’s met een flexibele schil van nog eens 15 fte.

Investeren in kennis is ook wat een vijftal TNO’ers propageert in een artikel getiteld ‘De staat van onze bruggen’, dat onlangs verscheen in het vakblad Civiele Techniek. Daarin wordt de vraag gesteld: ‘Hoe zorgen beheerders ervoor dat de infrastructuur veilig is?’ De auteurs bepleiten nieuwe technieken en ‘ook kan een minder ruimhartige toelating van zware vrachtwagens van 50 tot 100 ton worden overwogen’, maar dat alleen is onvoldoende.

‘Tot slot is belangrijk dat de deskundigheid bij de beheerders van de infrastructuur voldoende op peil blijft of komt, om deskundig opdrachtgever te zijn en verantwoorde keuzes te kunnen maken in deze complexe materie. Een mogelijkheid om dit te bereiken is dat kleine en middelgrote gemeenten hun expertise bundelen in een gemeenschappelijke dienst.’ Zo schrijft het vijftal Bleijenberg, Maljaars, Polder, Steenbergen en Vervuurt.